Skattar af séreignarsparnaði.

Í byrjun júní skrifaði ég grein í Morgunblaðið um að grynnka mætti verulega á peningavandræðum þjóðarinnar með því að nýta geymdar skatttekjur ríkissjóðs í séreignarsparnaði. Samkvæmt vefriti fjármálaráðuneytis frá 5 febrúar 2009 eru um 300 milljarðar í séreignarsparnaði. Skatturinn af því er yfir 100 milljarðar.  

Hugmyndin hjá mér var aðallega að vekja umræðu um þetta mál. Svo illa vildi til að sjálfstæðisflokkurinn kom með aðra hugmynd þ.e. að taka skatt af lífeyrissparnaði. Svo virðist vera sem þessum tveim málum hafi verið blandað saman. Þetta eru hins vegar tvö aðskilin mál.

Ég hef heyrt að rök gegn þessu séu t.d. að eigandi sparnaðar fái ávöxtun á allri upphæðinni að skatti meðtöldum meðan hún liggur á reikningnum. Þannig myndi eigandinn tapa ef skatturinn yrði tekinn af. Svarið við þessu getur t.d. verið að taka minni skattprósentu af eigninni. Það eru eflaust til margar leiðir til að leiðrétta slíkt tap.

Önnur rök gegn þessu eru að það þyrfti að setja upp sérsjóð eða sér kerfi ef breyta ætti framkvæmdinni gegn reikningum sem þegar eru til. Satt best að segja skil ég ekki þessi rök. Það er ekkert mál að reikna  skattinn af reikningi mínum um áramót og framvegis á ég allt á reikningnum. Skattinn mætti t.d. leggja inn á ríkisreikning og greiða út af honum eftir efnum og ástæðum sjóðsins.

Þriðju rökin eru þau að til þess að séreignarsjóðirnir verði að selja bestu eignirnar til þess að geta greitt þetta út og ávöxtun sjóðanna verði því minni. Ég geri mér grein fyrir því að séreignarsjóðir geta ekki greitt þetta á einu bretti. Greiðslurnar geta farið fram á t.d. allt að fimm árum. Annars tel ég það vera betra fyrir mig að tapa smá ávöxtun en að borga hærri skatta. 

Það má öllu vera það ljóst að þarna eru umtalsverðar tekjur fyrir ríkissjóð. Almenningur verður ekki var við ef þessi skattur er tekinn strax. Almenningur verður hins vegar var við hækkandi bensínverð, hækkandi áfengisgjald, hærri skatta o.s.frv. Við þurfum öll að hafa ráðstöfunarfé milli handanna, við þurfum að geta keypt vörur því annars fá fyrirtækin ekki tekjur. Ef fyrirtækin fá ekki tekjur þá hef ég ekki vinnu. Þannig er efnahagslífið keyrt niður.

Hvernig væri að ræða þetta og sjá hvort ekki er hægt að auka tekjur ríkisjóðs með þessu og auka ráðstöfunartekjur almennings?